... tylko mnie przytul

Myślisz, że mnie znasz, że tak łatwo przewidzieć, czego chcę i o czym myślę?

Chyba jednak nie. Chyba nie, bo nie wiesz jak to jest.

Ty nie budzisz się codziennie rano z bólem głowy. Śpisz spokojnie, kiedy mnie w nocy budzą koszmary. Nie musisz wycierać oczu od łez. Nie wiesz jak to jest…

Masz rację, wcale nie jestem taki twardy, na jakiego się zgrywam. Wcale nie chcę być sam, mimo, że ciągle tak mówię. I masz też rację, że cholernie się boję. Boję się, że tak już zostanie.

Mówisz mi, że powinienem znaleźć sobie kogoś i ułożyć sobie życie. Mówisz, że mogę przecież dać tak wiele. Tylko nie mówisz jak to zrobić. Jak zrobić żeby zapomnieć? Jak wymazać z pamięci to, co niepotrzebne? Jak nauczyć się ufać od nowa? Jak rozpalić w sobie to ognisko, które tak przyjemnie rozgrzewa i łaskocze w żołądku? Jak mówić „kocham Cię”.

Wszystko wydaje Ci się takie proste. Wiec, dlaczego do cholery takie nie jest?

Czy to już po prostu minęło? Czy już nie wróci? Czy tak już zostanie?

Nie wiesz i nawet, jeśli myślisz inaczej to tak naprawdę nie wiesz jak będzie.

Nie mów już nic więcej…  tylko mnie przytul